Çok geç olmadan

Yedi yaşından itibaren hep sınav hedefli yaşadığımızdan olsa gerek, büyümemize şahit olamadık.Aynı yaş grubunda olanlar kısmen yakaldıysa da birbirini,yine de nasıl hayatlarımız var bilmiyoruz.

Hangi sporu seversin, dinlediğin müzik tarzı ne, en çok giymeyi sevdiğin renk, sevdiğin ve sevmediğin davranışlar, kısaca sen...

Olmadı,beceremedik,yakınlaşamadık.
Ama hiçbir şey için geç değil.
Bu günlüğü niye yaptık?Bunun için..Bir de bu yolu deneyelim.Artık bahanemiz yok:)

Nice mutlu yıllara Ecehan

Seni sevdiğimizi biliyorsun.

bir günün içindekiler

Bu günlük sayesinde daha çok merak eder oldum sizleri..Acaba bugün baktılar mı? Yeni yazılar ya da resimler ekleyenler var mı?
Sanırım hepimiz aynı şekilde bakıp kapatıyoruz günlüğümüzü:)
Acaba ne yapıyoruz da buraya (ya da bir çok konu için aynı şeyi söyleyebiliriz) sadece bir iki dakika bakıp kapatacak kadar yoğunuz!

Bir günüm;
Sevgili İstanbul'umun en güzel zamanı olan sabah saatlerinde evden çıkıp, pek de sevimli olmayan trafiğe hiç mi hiç bulaşmadan doğruca deniz otobüsü iskelesine gidiyorum.İstanbul il sınırları içinde demeye bin şahit Avcılar istikametine doğru 1,5 saatlik yolculuğum sonunda canım okuluma geliyorum.Öğle saatine kadar "Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım" tınısıyla öğrencilerle haşır neşir oluyorum.Öğleden sonra yine aynı melodi.Sonra bir deniz otobüsü yolculuğu ile son bulan okul saatlerimi geride bırakıp evime doğru yürüyorum.Günün getirdiklerine göre ya sosyalleşip kendimi dışarı atıyorum-ki bu son zamanlarda oldukça az oldu- ya da evde oturup rutin olarak "evde yapılacaklar programı" na uyuyorum.

Not: resimdekiler yol arkadaşlarım

Ya sizin gününüz nasıl geçiyor?