Sevgili kuzenlerim,
Teknoloji bu kadar hayatımızda değilken, Talun apartmanı kozalaklarla dolu iken, her sene iki ya da üç defa görürdük birbirimizi.
O zamanlar okul zamanıydı.Tatil oldu mu görüşürdük.
Şimdi iş-güç-evlilik-çocuklar zamanı.
Tatil oldu mu sadece arıyoruz bazı bazı.
Buna da çok üzülmemek gerek belki de.Çünkü herkes farklı hayatlar yaşıyor. Olmuyor bir türlü.Görüşülemiyor.Buluşulamıyor.
Zaten kuzen olmanın en güzel yanı da bu. Çok eski dost gibi. Senelerce görmesen de sesini duyduğunda yine sıfırdan.
Yazasım geldi birden.Öylesine.
Büyüklerimin ellerinden, yaşıtlarımın gözlerinden, küçüklerimin yanaklarından çok çok öperim.