"Efsane Wimbledon tenis oyuncusu Arthur Ashe AIDS'den ölmekteydi. Dünyanın her köşesindeki hayranlarından mektuplar yağmaktaydı. Bunlardan bir tanesi şöyle soruyordu:"Neden Tanrı böylesine kötü bir hastalık için seni seçti?"Arthur Ashe buna şu cevabı verdi: "Tüm dünyada…50 milyon çocuk tenis oynamaya başlar,5 milyon tenis oynamayı öğrenir,500,000 profesyonel tenisi öğrenir,50,000 yarışmalara girer,5,000 büyük turnuvalara erişir,50'si Wimbledon'a kadar gelir,4'ü yarı finale,2'si finale kalır.Elimde şampiyonluk kupasını tutarken Tanrı'ya "Neden ben?" diye hiç sormadım.Ve bugün sancı çekerken, Tanrı'ya "Niye ben?" mi demeliyim?" Mutluluk insanı tatlı yapar, zorluklar güçlü yapar,hüzün ise insan yapar,yenilgi mütevazı yapar,başarı insanı ışıldatır.Ama yalnız Tanrı yolumuza devam etmemizi sağlar.Tanrı'ya asla "Niye ben?" diye sormayın… Ne olacaksa olacak… O'nun kendine has usulleri vardır… Herşey kendi İyiliği için olur… İnancınızı koruyun. "
Tıpkı resimdeki ağacın rüzgara karşı durduğu gibi durmak... Ağacın düşündüğü "neden ben?" değil çünkü rüzgar dünyadaki herbir ağacın etrafında esen rüzgar; ne zaman, ne durumda, nerede ve kime karşı sertleşeceğini hiçbir ağaç tahmin edemez. Her bir ağaç aynı rüzgarın içindedir ve aynı güneşin, aynı yağmur damlalarının altında. Ama bu ağacın sorabileceği belki de tek soru şudur: "Neden tek başımayım? Neden yanıbaşımda dallarımın daha az kırılmasını sağlayabilecek, rüzgarın bir taraftan verdiği soğukluğu ve tahribatı bulunduğu taraftan telafi etmeye çalışacak; rüzgara karşı birlikte durabileceğim bir başka ağaç yok?"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder